Pierwszy uśmiech

Kilka pierwszych tygodni życia dziecka (zwłaszcza pierwszego) to dla rodziców swoisty szok. Nieprzespane noce, karmienie niemal non stop, niepewność przy prawie każdej czynności – a jeśli noworodek cierpi na kolki, dochodzi do tego głośny i nieraz wielogodzinny płacz. Nie zawsze jest sposób, by go szybko ukoić, a noszenie na rękach i bujanie często nie pomaga. 

I nagle po tych kilku tygodniach – jak promień słońca w jesienny dzień – pierwszy świadomy uśmiech! Nie bez powodu i psychologowie i pediatrzy nazywają go kamieniem milowym w rozwoju dziecka. To moment nawiązania świadomego kontaktu, niemy wyraz miłości do rodziców. Mowa tu nie o mimowolnym uśmiechu – tzw. anielskim – ten pojawia się nawet tuż po narodzinach, chodzi o wyraźną radość na widok kogoś bliskiego, chodzi o uśmiech będący wyrazem wdzięczności i często odpowiedzią na uśmiech mamy czy taty. Łagodzi każdy ból, smutek i zmęczenie. Kiedy Twoje dziecko się uśmiecha, wiesz, że było warto się poświęcać. Uśmiech dziecka ma bowiem wyjątkową moc – topi serca rodziców!  

Taki uśmiech pojawia się zwykle między 5. a 8. tygodniem życia, a rodzice zapamiętują go na zawsze. Piszą o tym mamy na różnych internetowych forach:

„Dokładnie pamiętam, że Igor uśmiechnął się po raz pierwszy (świadomie oczywiście), kiedy miał 6 tygodni. Ale chyba są dzieci, które to robią wcześniej. Życzę miłych wrażeń, bo nic potem nie zrobiło na mnie takiego wrażenia, jak pierwszy uśmiech”.

„Pierwszy, może nie do końca świadomy uśmiech dziecka, wynagrodził wszystkie wyrzeczenia związane z opieką nad nim. Pamiętam tę chwilę jak dziś.”

“Mój synuś zaczął uśmiechać się pod koniec 6. tygodnia, teraz ma prawie 8 tygodni i śmieje się, energicznie rusza rączkami i nóżkami i gaworzy. To jest dopiero szczęście!”

„Moja niunia zaczęła uśmiechać się świadomie – odpowiadać na mój uśmiech- jak skończyła 5 tygodni. Popłakałam się….”

Często natykamy się też w internecie na zdjęcia „pierwszych uśmiechów”, wrzucane przez szczęśliwych rodziców, czasem aż szkoda, że ICH nikt nie sfotografował w tym kluczowym momencie! Babcie i dziadkowie zapamiętują bowiem nie tylko uśmiech wnuczki czy wnuka, ale też rozpromienione oczy swoich dorosłych dzieci.

Niemowlę uśmiecha się, gdy jest szczęśliwe i gdy my się do niego uśmiechamy. Często więc rodzice dzieci „kolkowych” muszą dłużej niż inni poczekać na pierwszy świadomy kontakt z nimi. Niemowlęta z bólem brzuszka dużo płaczą, zmęczone krzykiem śpią i nie mają szybko wielu powodów do śmiechu. Z kolei zmęczeni rodzice mogą nawet nie zauważyć od razu, że „to już”! Może się nawet zdarzyć, że to babcia albo dziadek stają się pierwszymi świadkami radosnego wydarzenia i zwracają na nie uwagę rodzicom. To też ważny moment w życiu dzieci z kolką! Od tego momentu trochę łatwiej jest opiekować się nimi i z większym zaangażowaniem koić ich płacz. 

Gdy niemowlę zaczyna się świadomie uśmiechać, dostaje dodatkowe – obok płaczu – narzędzie komunikowania się z otoczeniem. Bardzo skuteczne, bo w przeciwieństwie do płaczu, który może zirytować, niemal zawsze prowadzi do pozytywnej reakcji. Jest na co czekać – uśmiech to najpiękniejsza nagroda jaką można dostać od własnego dziecka!

Taki świadomy uśmiech to najczęściej odpowiedź na naszą uśmiechniętą twarz. Dlatego pobudzajmy dziecko do wyrażania radości, pochylając się nad nim i mówiąc do niego przy każdej okazji – karmienia, przewijania, czy kąpieli. Maluch bardzo chętnie naśladuje rodziców: gdy będziesz się do niego śmiać, zapewne odpowie ci w ten sam sposób.  „Papugujmy” też jego mimikę, np. ziewając z nim, marszcząc nos, czy cmokając. Pediatrzy podkreślają, że należy wspierać rozwój poczucia humoru u dzieci. A mają je – jak się okazuje – nawet kilkumiesięczne maluchy. Radosne dzieci – mówią eksperci – mają wielu przyjaciół, lepiej radzą sobie w szkole, są odporniejsze na stres, a jako dorośli częściej odnoszą sukcesy zawodowe.